لیگ برتر به هفته های حساس یک سوم پایانی خود رسیده و تیمهای مدعی در رقابتی سخت و نفسگیر جهت عقب نماندن از قافله ی مدعیان می باشند در این میان «تیراختور آذربایجان» با پیروزی مقتدرانه در چهار دیدار قبلی اش، با نشان دادن خود بعنوان یک مدعی تمام عیار، عزمش را جهت تسخیر لیگ برتر ایران جزم نموده است. دقیقاً مثلث قهرمانی فصل قبل بین «تیراختور»، «استقلال» و «سپاهان» دوباره شکل گرفته و گرچه تیمهای دیگری مثل «فولاد» نیز جهت اشغال یکی از رأسهای این «مثلث» تلاش می نمایند اما با در نظر گرفتن سوابق و سطح کیفی و عملکردی تیمها به نظر می رسد که رقابت اصلی بین «تیراختور»، «استقلال» و «سپاهان» باشد هر چند که تا روز آخر نباید هیچ حریفی را دست کم گرفت و به رغم آنکه تیمی مثل «پرسپولیس» با وجود ریخت و پاشهای میلیاردی فراوان با 29 امتیاز در فاصله ی 13 امتیازی تیم صدر جدول در رده ی نهم ایستاده است اما چنین تیمی حتی اگر شانس زیادی برای قهرمانی نیز نداشته باشد حداقل می تواند برای تیمهای مدعی ایجاد دردسر نماید نقش این تیم وقتی بارزتر می گردد که می بینیم این هفته در روز جمعه ششم بهمن در داربی تهران مقابل رقیب سنتی خود صف آرایی خواهد نمود که نتیجه ی آن دیدار مستقیماً می تواند وضعیت صدر جدول را دگرگون نماید ضمن اینکه در هفته ی آخر در استادیوم سهند رو در روی «تیراختور» قرار خواهد گرفت که اهمیت این مسابقه و حساسیتهای حاکم بر آن برای هواداران دو تیم و همچنین سایر اصحاب فوتبال کشور کاملاً واضح و مبرهن است.     

                                              

گرچه «ذوب آهن اصفهان» -حریف این هفته ی تیراختور- به تأسی از مشکلات مالی و مدیریتی که از فصل قبل بر سر این تیم سایه انداخته است وضعیت پرنوسانی را پشت سر گذاشته و با ایستادن با 21 امتیاز در رده ی پانزدهم جدول جزو تیمهای فانوس بدست می باشد اما این تیم همواره جزو تیمهای «بابرنامه» و «مقتدر» فوتبال ایران بوده و عنوان نایب قهرمانی باشگاههای آسیا را نیز یدک می کشد که «شخصیت تیمی» آن برای هر حریفی می تواند دردسر ساز شود. «ذوب آهن» تیمی است که هم «در زمین» و هم «در هوا» فوتبال خوبی را به نمایش می گذارد و قرار گرفتن مربی باتجربه ای مثل «فرهاد کاظمی» در رأس هدایت آن نیز جزو نقاط قوت آن می باشد این تیم در دور رفت، با هدایت رسول کربکندی در شرایطی که به دلیل شکست در 5 بازی قبلی خود در وضعیتی بسیار بحرانی گرفتار بود توانست با پیروزی 3 بر 1 مقابل تیراختور قدری از فشارهای روی خود بکاهد که همین باخت با حواشی زیادی که متعاقب خود آورد سبب افت تیراختور و دور شدنش از صدر جدول گشت. در سمت مقابل «تیراختور آذربایجان» با راهبری «تونی اولیوئیرا»ی پرتغالی که ارائه ی فوتبالی شناور مبتنی بر اجرای تاکتیکهای متنوع تیمی جزو شاخصه های اصلی فوتبالش می باشد با درک اهمیت این مسابقه برای به زیر کشیدن تیم دردانه ی پایتخت از صدر جدول، در اندیشه ی تداوم پیروزیهای خود بوده و طبعاً به سادگی فرصت گریز تیم اصفهانی از چنگش را نخواهد داد.

برخلاف حضور نسبتاً اندک هواداران در بازی با تیمهای آلومینیوم هرمزگان و پیکان تهران که سبب شد حتی برخی «سطحی بینان» از کاهش شور و اشتیاق هواداران تیراختور نیز سخن بمیان آورند، هواداران همیشه در جوش وخروش تیراختور با حضور گرم خود در بازی مقابل راه آهن تهران، یکبار دیگر صحه بر این گذاشتند که هیچ چیزی، حتی سرمای چندین درجه زیر صفر نیز یارای مقابله با حضور عاشقانه ی آنان را نداشته و خط بطلان بر «توهمات» بدخواهانی که در چهار سال حضور پر تب و تاب «تیراختور آذربایجان» در لیگ برتر و به لرزه درآمدن فوتبال ایران با سونامی هواداران این تیم مردمی، همواره و به انحاء مختلف برای خالی نمودن استادیوم ها از حضور عاشقانه ی اقیانوس عظیم هواداران این تیم، تلاشی سخت اما نافرجام از خود به نمایش گذاشته اند، کشیدند. هر قدر لیگ به روزهایی انتهایی خود نزدیک تر می گردد زنجیره ی اتحاد عاشقان تیراختور نیز مستحکم تر شده و بوِیژه با نزدیک شدن به اولین مسابقه ی تیم سرخ فام آذربایجان در لیگ قهرمانان آسیا، در روز هشتم اسفند در مقابل الجزیره ی امارات، که پنجره ی گام گذاشتن «آذربایجان» در "جهان" را می گشاید، شور و شوق زایدالوصف هواداران را بالعینه می توان مشاهده نمود. در پنجشنبه ای دیگر دوباره خواهیم آمد که با غریو فریادهای در گلو خفته ی «عاشقان وطن»، با تحمیل شکست بر ذوب آهن اصفهان یکبار دیگر پای بر این بفشاریم که ما «بودیم»، «هستیم» و «هماره با خروش خود فوتبال ایران را به تعظیم در مقابل ملت بزرگ آذربایجان وا خواهیم داشت.»

                                                                                                     

نظرات شما عزیزان: